Leita í fréttum mbl.is

Bloggfærslur mánaðarins, júlí 2008

Hvað er yfirleitt helstu atriði sem tengist uppeldi hundsins sem fólk klikkar á?

Frábær spurning frá lesanda; 

En ég vill þakka þér fyrir þessa frábæru síðu sem þú skrifar á og ég ætla mér að lesa allar færslurnar þínar.
En eitt í viðbót,  hvað eru svona yfirleitt helstu atriði sem tengist uppeldi hundsins sem fólk klikkar á?
Kær kveðja, Diljá

 Helsta sem ég myndi segja er að fólk klikki á að er hrósa góða hegðun.  Það sést meira um að þau straffi slæma hegðun í staðin og "taki" ekki eftir góðri hegðun.


Hundar eru stanslaust að athuga hvað borgar sig að gera og við getum látið þá vita á tvenna vegu. Með því að verðlauna það sem var rétt og straffa það sem var rangt. Það síðarnefnda eru þeir miklu lengur að fatta.
 

Dæmi á að straffa það sem er rangt:
Það er eins og ef mamma þín vill að þú ferð inni í herbergið þitt, en getur ekki "sagt það í orðum" heldur verður að sýna þér hvað hún er að meina.  Það getur hún gert á tvenna vegu.
Lamið þig í þegar þú stendur í eldhúsinu, þangað til þú færir þig í annað herbergi. Ef þú ert heppin ferðu inní þitt herbergi, en ef þú ferð í stofuna lemur hún þig aftur. osfr. þangað til þú hittir óvart á að fara inni þitt herbergi. þá verðuru ekki lamin. Þá fattaru að þarna viltu vera, því þarna verðuru ekki lamin. 
Þetta er að kenna hundum með þvi að straffa þeim.  Oft gert.  Td þegar er verið að læra að labba við hæl. Fólk kippir í ólina í bak of fyrir og hundurinn meiðir sig stanslaust, og svo þegar hann er óvart við labbirnar þinar og labbar óvart við hælin þá kippuru ekki, þá lærir hann að hann "vill" hann vera þarna til þess að ekki fá óþægindi.
 
Eða svo er hægt að kenna með þvi að verðlauna góða hegðun;
mamma þínn vill fá þig inní þitt herbergi. Hún dobblar þig með í leik og sem gerir að þú vilt elta. Þegar þið eruð komin inní herbergi þitt, klappar hún og hrósar og gefur þér nammi. Þetta endurtekur hún oft og svo byrjar hun að segja orð áður en hún byrjar að leika og dobbla þig þangað. Þá eftir nokkur skipti fattar þú að þegar hún segir þetta orð þá áttu að fara inní herbergi til að fá nammið.
Eða leika við hundinn, láta hann elta nammið í hendina og hafa hendina við hæl stöðu þannig að hann labbar við hæl. Þá hrósar og nammi og athygli. Svo þegar hann óvart labbar of langt frá þér þá fær hann ekkert. (ekki nei eða skamm eða athygli... heldur ekki neitt. bara huns) Svo byrja aftur og þú verðlaunar þegar hann er við hæl. Þetta fattar hann fljótlega hvað sem rétti staðurin.

 
 
 
 
Svo er þetta með athyglina á slæma hegðun;
 
Dæmi er td gelt og væl.  Segum sem svo að hann er úti og leiðist og fer að finna sér eitthvað að gera. Það kemur vegfarandi framhjá og hann byrjar að gelta og urra á hann.  Eigandinn stormar út og "skammar" hundinn og tekur hann inn.
 Þetta er í raun að gefa athygli á slæma hegðun. Hann fékk verðlaun ( fékk að fara inn og leiðist ekki lengur) með þvi að gelta og urra. Hann mun prufa þetta aftur.
 Ef eigandinn passar  uppá að hundurinn byrjar aldrei að leiðast úti í garði, semsagt lætur hann ekki eyða of löngum tíma, þegar hundurinn er búin að þefa þá taka hann inn. Þá byrjar ekki þetta sem vandarmál.
Sama með væl, td væl heima í búrinu eða þessháttar. Ef eigandinn opnar búrið þegar hundurinn vælir, þá verðlaunar hann vælið. og hundurinn fattar að hann þarf að væla smá til þess að fá að koma út. 

 Athygli á góða hegðun;
En ef eigandinn bíður og í staðinn opnar þegar hundurinn tekur smá pásu frá væli eða gelti. (stundum bara til að ná andanum) þá er hægt að opna, og þá er verið að verðlauna að hann er rólegur og hljóður. Þá þegar þetta gerist nokkrum sinnum.. alltaf bara opnað þegar hann er ekkert að gelta eða vesenast þá lærir hann að hann þarf að bara að vera rólegur og bíða þá kemst hann út. 
 
Þetta er myndi ég segja leyndarmálið við hunda, verðlauna það sem þú vilt að hann endutekur og hunsa það sem þú vilt ekki sjá aftur.
Hundar gera bara það sem borgar sig.
Við verðum í hverju sinni að stoppa og hugsa  hvað það er sem hann vill akkurat núna þegar hann er að þessu sem hann er að gera.  Þá finnur maður oftast lausn á vandanum.


 Kveðja
Heiðrún

Ps.  Hef þú hefur verið að æfa hundinn með því að straffa þegar hann gerir rangt, og ætlar núna að byrja verðlauna góða hegðun og hunsa slæma...  þá ef þú núna byrjar að hunsa röngu, sem þú áður hefur straffað, mun hundurinn ekki taka það sem neikvætt að þú hunsar. Heldur bara hugsa.. "hjukkitt maaar... varð ekki *lamin*"  og nýtur þess að fá frið.
Svo þið, getið byrjað að verðlauna vel, góða hegðun, vinna í að fá góðan kontakt við hundinn, byrja að búa til gott samband, láta honum finnast ofsalega gaman að vera hjá ykkur. Kalla hann til ykkar og leika og gefa nammi og veita athygli. Gera þetta mikið þangað til hann er orðin vel háður svona góðu sambandi við ykkur. Þá frekar tekur hann eftir þegar þið hunsið... þá fer að hann að hugsa.. "heyyy þetta sem ég gerði, borgaði sig ekki þvi hún bara fór frá mér. "     Svo þegar hann gerir eitthvað annað sem er gott og þá fær hann fulla athygli og hrós  þá hugsar hann "yes.. þetta fýla ég.. ætla sko að gera svona aftur"

  Auðvita er ég bara að giska hvað hann sé að hugsa, en mér dettur í hug að eitthvað í þessa áttina geta þeir verið að hugsa, farið að pæla í honum, pæla hvað hann sé að hugsa. Stundum er mjög auðvelt að lesa hvað þeir eru að hugsa.
Wink


Spurning frá lesanda; þegar kemur fólk í heimsókn

 

Sæl, mig langar að byrja á að þakka þér fyrir frábæra síðu, það er ekkert smá gott að hafa aðgang að svona hundasérfræðing á svona aðgengilegan hátt.

Jæja en þá er vandamálið:

Ég á Silky terrier tík sem er að verða 9 mánaða. Hún er alveg yndisleg í alla staði en það er tvennt sem böggar mig, í fyrsta lagi þegar það koma gestir sem hún þekkir vel þá pissar hún niður úr á staðnum, ég veit ekki hvernig ég á bregðast við því, sýnist hún engan vegin ráða við þetta.  Í öðru lagi þá er hún alveg hrikalega feimin eða stundum jafnvel hrædd við krakka. Veit ekki til að hún hafi neina slæma reynslu af þeim en ef það koma börn á heimilið (er með 2 unglinga á heimilinu) þá bara er hún miður sín og liggur undir borði eða alveg við fæturnar á manni. Ég er mjög stressuð því mér finnst ég ekki alveg geta treyst henni við þessar aðstæður, veit samt að þó hún biti þá væri það bara til að verja sig en það er eins og hún geri sér ekki grein fyrir því að krakkarnir vilji bara vera góðir og leika. Ef ég er inn á heimili hjá öðrum þá vill hún bara kúra í fanginu mínu og treður þá höfðinu þannig að hún þurfi ekki að sjá krakkana.... Úff ég er alveg lost yfir þessari hegðun.  Sérstaklega líka af því hún er mjög sterkur karakter þegar hún er ekki innan um börn, heldur t.d. að hún ráði yfir öllum hundum sem hún kemur nálægt líka stórum.   Engin taugaveiklun hjá henni gagnvart þeim eða fullorðnum yfirleitt, er reyndar svoldið tortryggin gagnvart ókunnugum sérstaklega ef hún finnur hundalykt af þeim en það er fljótt að rjúka úr henni.

Annað hún er ekki farin að hafa blæðingar eða sýnir engin einkenni lóðarís er það eðlilegt hjá 9 mánaða tík ?

Jæja ætla ekki að hafa þetta lengra, vona að þú getir hjálpað mér í þessu.

Kær kveðja, Lilja.

 

Sæl Lilja.

Þú kemur með margar ágætis spuringar svo ég set þetta í sér færslu.

Hvolpar eru með litla pissu blöðru, þeir geta ekki haldið í sér lengi, þess vegna þurfa 2 mánaða hvolpar að fara út á ca korters fresti til að byrja með og svo lengist tíminn. Þegar eitthvað fer inn þarf eitthvað að fara út, er svona reglan i þessu.
 En þegar hvolpurinn er orðin 9 mánaða er hann farin að geta haldið meira í sér og slys gerast sjaldan. En það er frekar algengt að þeir missa sig þegar koma gestir í heimsókn. Þeir verða svo spenntir að þeir pissa á sig.
 Mín gerði þetta einmitt á þessum aldri.
Það sem hægt er að gera er að draga úr spennunni hjá þeim. Æfa rólegheits æfingar. td sitja og vera kurr og þessháttar. Svo þegar koma gestir þá á hundurinn að bíða meðan þið heilsist og gestirnir fá að koma inn. Þegar hundurinn er aðeins rólegri þá segiru frí og hundurinn fær að heilsa uppá fólkið.
Þetta er lika mjög gott að venja alla hunda á. Því uppá framtíðina að gera  þegar litli hvolpurinn er ekki litill lengur, þá finnst kannski ekki öllum gestum varið í að fá hund flaðrandi uppá sig um leið og komið er í heimsókn.
Hugsið bara sjálf, þið eruð að koma í heimsókn. Þarna er hundur sem þið þekkið ekki. Hann situr bara nálægt og bíður meðan þið eruð að spjalla við fólkið. Svo segir heimafólkið þegar þið eruð komin inn í stofu,  "frí" við hundinn og hann labbar þá rólega að ykkur og þefar.
Er þetta ekki betra en að koma á stað sem fyrsta sem þið mætir er hundur sem hoppar uppá ykkur og jafnvel geltir og er ofsalega æstur?!
Þessi hamagangur lærist með tímanum.  Þetta byrjaði þegar hann var litill og ofsalega sætur. Þá kom eitthver í heimsókn og byrjaði strax að klappa og leika við hvolpinn því hann var svo ofsalega sætur.
Nú, þetta man hann og byggist upp til að verða svooooo gaman að fá gesti því þá fær hann svo ofsalega mikla athygli, og þegar það hættir að gerast(þegar hann verður eldri) þá fer hann að búa til athyglina sjálfur með því að hoppa upp á fólkið, krefast athygli. Og auðvita fær hann verðlaun fyrir því ekkert ókunnugt fólk þorir að hunsa eða ýta honum niður. Þau rétt og slétt klappa og heilsa. Semsagt hann fékk verðlaun fyrir að krefast athygli og gerir þetta aftur næst.. 
 þessvegna er ágætt að æfa þetta með þegar koma gestir í heimsókn, að sitja og vera kurr. Og fá ekki að fara heilsa fyrr en síðastur og þegar allir eru komnir inn og jafnvel sestir. Þá er hann lika einnig automatiskt rólegri.  Áður en þið segið frí, þá getið þið verið búin að útskyra fyrir gestina að þið viljið engan hamagang í klappinu þegar hann kemur að heilsa. Bara rólegt klapp. Þá bindur hann ekki heimsóknir við eitthvað GEIÐVEIKT skemmtilegt. heldur bara rólegan hlut. Og verður rólegur.

  EN.... svo þegar hann er rólegur og gestirnir hafa verið þara í 5, 10, 15 min þá má kalla hann til sín og fara leika ef gestirnir vilja. Þá má hamagangur byrja ef svo er óskað. Þá bindur ekki hundurinn hamganginn og leikinn við að gestirnir voru að koma. Skiljið?  En það er gott að gestirnir sjálfir kalla á hundinn ef þau vilja og ekki endilega allir gestir. Þannig lærir hann að ekki allir vilja leika og gestirnir ráða hvort þeir vilja leika eða ekki.   Gott er að hundurinn lærir að það þyðir ekkert að krefast eftir leik eða athygli.  Það er svo þægilegt í framtiðinni ef þetta er æft frá byrjun.

En bara svona til að hafa með. Þið sem höfðu ekki gert þetta og eruð með hund sem flaðrar upp um alla um leið og þeir koma í heimsókn, þið getið alveg byrjað núna. Það er aldrei of seint. Það krefst bara meira þolinmæði frá ykkur. Því ekki bara eru þið að kenna nýja siði, heldur taka burt ósið. Það er hægt, tekur bara meiri tímia og áhveðni frá ykkur.

Gott er að byrja auðvelt, byrja æfa sitja og vera kurr með truflun, en ekki endilega þegar koma gestir. Heldur bara úti þar sem labba framhjá folk og þessháttar. Þegar hann hefur lært þetta með að sitja og vera kurr þegar er fullt í gangi þá getið þið farið að gera þetta með gesti. Þangað til getið þið látið hann sitja og vera kurran enn halda í ólina allan tíman. Því þetta má ekki mistakast. Hann má ekki standa upp sjálfur eftir að þið hafið sagt kurr. Ef svo gerist verðið þið að setja hann niður á nákvamlega sama stað og hann sat á áður. ekki hálfum metra frá... nákvamlega sama stað. Þá fattar hann að þetta þyddi ekkert. Ef hann fær að setjast "aðeins nær" þá borgaði sig þetta og hann getur valið að gera þetta aftur.
Hundar gera bara það sem borgar sig.

Þessi æfing ætti að róa þá og þá ætti pissu vandarmálið að hverfa, ef hann pissar á sig þótt han virðist rólegur. Getur verið hugmynd um að kíkja á dyralæknirinn til að athuga hvort eitthvað sé að.
Eða bara fara oftar út með hann að pissa.

svo þetta með að hún sé hrædd við krakka.

Sumir hundar fíla rétt og slétt ekki krakka, því krakkar eru með svo mikin hamagang og eru svo hávær og æst. Ruddaleg þegar klappað þeim og kannski hefur eitthver óvart togað í skottið eða þessháttar og það vill hún ekki að gerist aftur.
Best er að segja gestum að láta hundinn vera. Sérstaklega krökkum. Segið að hunsa hundinn og ef hundurinn vill leika þá kemur hún fram sjálf. Hún kannski þorir því, þegar hún sér að krakkin er rólegur og hunsar. Þá vaknar forvitninn. En ef krakkinn er stanslaust að reyna dobbla hana fram að leika og þessháttar, styrkist bara viljinnn að vilja ekki leika.

Svo er þetta sem þú skrifar að þú ert stressuð þegar koma krakkar. Þú ert þá kannski komin í vítahring. Tíkinn sensar að þú ert stressuð þegar koma krakkar og þá er hún enþá meira á varbergi. Prófa þú að slappa af. Segja öllum krökkum að hunsa hundinn. Þegar tíkinn kemur til þin, það gerir hún til að fá öryggi, þá getur þú án þess að segja neitt, bara labbað burt frá henni. Ekki vera verndari hundsins í þessari settingu. Þá ertu í raun bara að segja henni að hérna þarftu að verja hana.  Farðu þá frekar að knúsa krakkan og spjalla við hann. Þá kannski fer tíkin að hugsa sig um og spá hvort þetta var nokkuð óvinur.  Svo á sínum eiginn tíma ef hún vill kemur framm að þefa. Og leyfið henni að þefa. Síðan þetta er svona issjú hjá henni þá segið krakkanum að ekki klappa. Bara leyfa henni að þefa. Hún hugsar kannski. " á ég að þora????"  "ok, ætla þora fara þefa smá" og ef krakkinn þá begir sig niður og vill klappa  þá getur hun verið að hugsa " oneii... þetta þori ég ekki" og hleypur burt. En ef krakkin er rólegur og bara leyfir henni að þefa í friði getur verið að hún hugsi " ahh... þetta var alt í lagi"  en samt farið burt.  En næst verður hún kannski hugrakkari og þefar lengur... fattið?

Þegar hún hagar sér við krakka eins og við þig og þá sem hún þekkir og treystir er hún tilbúin í að fara leika við krakkana. þá getur þú sagt við krakkan að setjast niður og athuga hvort hún vill leika smá.

Byrjaðu einnig að fylgjast með líkamanum hennar, hundar segja heil mikið um hvað þeir hugsa með líkamanum. Taktu eftir hvernig hún er með þeim hún treystir og taktu eftir hvernig hún er þegar hún er feimin og felur sig.

heimsókn hjá öðrum svo.  Ég mæli með að þú heldur á henni eins litið og hægt er. Þú ert að verja hana og hún öðlast ekki sjálfstraustið sem hún þarf.  Þegar þið eruð í heimsókn þá reyndu að ekki ýta undir hennar hræðslu með að klappa og knúsa hana. Heldur bara setja hana niður og segja samt öllum að láta hana vera. Og spjalla við þá sem  þú ert að heimsækja. Ef hún vælir og er alveg crasy. Ekki taka hana aftur upp. Þá ertu að verðlauna vælið. Biddu  heldur þangað til hún nær andannum og er hljóð í eina sekundu. Stattu þá upp og labbaðu um íbúðina. " til að taka hana úr þessum ham bara.  Hún eltir ofsa ánægð,sennilega. Ekkert segja við hana bara leyfa henni að elta. Farðu svo aftur í sófan og haltu áfram að spjalla. Endutaka ef þarf.

Hafðu bara ávalt í huga að ef hún vælir og vill eitthvað, ef þú veitir henni athygli þá ertu að verðlauna þessa hegðun og segja henni að endilega halda áfram að væla næst lika. En ef þú verðlaunar að hún var hljóð og róleg, þá ertu að segja henni hvað hún þarf að gera til þess að fá þína athygli. Hún verður fljót að fatta þetta.
Þessi regla á við allt í hunda hlýðni. Verðlauna hegðun sem við óskum eftir og hunsa óæskilega hegðun. Hundar gera bara það sem borgar sig.

Úr því hun er sterkur karakter er ég alveg viss um að þetta mun lagast með þvi að gera það sem ég skrifaði fyrir ofan. Hún mun höndla það að þú hættir að hafa hana í fanginu.
Gott er lika að syna henni að hún er ekki númer 2 í fjölskyldunni. Þá er gott að ávalt  að láta börninn þín og hina í fjölskyldunni ganga fyrir. Þegar þú kemur heim áttu að heilsa fyrst á alla hina. svo hana. Þannig ertu að markera hvar hún er í þessar fjölskyldu sem er aftast.  Þá er einnig minni likur á að hún þori að fara "siða" aðra til sem hún telur er neðar en hún, með þvi að knurra og bíta.

Svo í lokin ertu að spurja um lóðerí, þeir segja að það gerist oftast milli 6 og 12 mánaða, svo bara hinkraðu aðeins og þetta hlýtur að fara koma hjá henni.

Vonandi hjálpar þér þetta eitthvað. Endilega láttu mig vita hvernig gengur.

Kveðja
Heiðrún

CuteDog


Hefur eitthver séð tíkina mína? Hún er stanslaust að hverfa...

Hver hefur ekki séð auglýsingu með mynd af ofsasætum hvutta sem er týndur.  En eitthvern veginn finnst mér ég sjá oftar að þessir hundar sem týnast eru þessu litlu kríli... smáhundategundirnar. 
 
Afhverju?

Mín tík lét sig aldrei hverfa, hun passaði sig vel á að fara ekki langt frá mér. Ef hún fór úr augsýn þá kom hun altaf fljótt tilbaka til að gá hvar ég var og fór svo aftur.  Þegar ég sleppti henni einni út seint á kvöldinn til að þefa, þá var hún alltaf það nálægt að hún heirði þegar ég kallaði og kom eins og skot til mín. Nema þegar hún var að "smala" kanínuna í garðinum við hliðiná, þá beið hún aðeins með að koma. Blush

Afhverju?

Var ég svo heppin með tíkina? Heppin að fá svona góða tík?

Onei, þetta æfði ég hana til að gera alveg frá því hun var hvolpur.

Ég notaðist við hennar eðlishvöt að halda flokkinum.

Hundar sem telja sig ver í flokk, vilja vera í þessum flokk. Þeir fara ekki frá sínum flokki. Þeir passa sig sjálfir að halda flokknum. Þeir fylgjast alltaf með sínum flokkstjóra.
 ( margir hundar telja sig ekki hafa neinn flokk, ef hann er stanslaust bundinn og aldrei fær að fara neitt, gera neitt eða upplifa neitt, þá getur vel verið að hann telur sig bara vera í "fangelsi" og við fyrsta tækifæri hleypur hann burt. Um að gera að hafa hann lausan á labbi túrunum og æfa hann og leika við, þá er hann strax komin með flokkar tilfinignu, vill vera hjá þér.  Veit um 3 sveitar hunda sem alltaf eru bundir úti, þegar ég spurði afhverju, var svarið annars fara þeir bara á flakk og koma ekki aftur fyrir löngu seinna. Þá tel ég þetta vera hundar sem hafa ekki tilfinguna á að vera í flokk með bóndanum. Þeir fá aldrei að leika við hann eða þessháttar. Hann bara kastar í þeim mat annað slagið ekkert annað. Ég myndi lika hlaupa burtu sko.)


En oft er það þannig að hundaeigendur eru að fylgjast með hundinum sínum. Passa að hann fari ekki burt og hlaupa oft á eftir ef hann gerir það. Það er by the way góð leið að láta hundinn vita að hann er flokkstjórinn.

þegar ég er úti að labba með hundinn, þá ræð ég ferðinni.  Þótt hún er laus og labbar 10 metra fyrir framan mig þá ræð ég ferðinni. Hún snýr sér oft við og gáir hvort ég er ekki örugglega á eftir og bíður oft eftir mér.

Hvernig er það gert?

Ju, sumir hundar hafa þetta inní sér að fylgja vel, svo þar  þarf kannski ekki að gera mikið. En aðrir eins og mín eru mjög sjálfstæðir og þora að vera einir langt í burtu, þessir hundar þurfa að fá að vita að við eigendur erum flokkstjórarnir, annars áhveða þeir að vera það sjálfir.

Hérna eru nokkrar æfingar:

Æfing í að fylgjast alltaf með sínum flokkstjóra:
Þið eruð úti að labba og hundurinn er laus. Hann fær að labba útum allt sem hann vill. En þú vilt æfa hann í að fylgja þér.
Þetta gerir þú með því að stjórna ferðinni. Þegar hundurinn er kannski fyrir fram þig eitthverstaðar og er að þefa eða gera etthvað annað en að fylgjast með þér  þá snýrð þú alt í einu við og labbar tilbaka. Lítur ekkert við til að gá hvort hann sér að þú hefur snúið við, heldur bara labbar(getur labbað hægt) tilbaka og labbar þangað til hann kemur hlaupandi á fullu.
Fyrst getið þið passað að gera þetta þegar hann er bara að þefa eitthvað létt ekki alt of langt í burtu og að það sé ekki neinar truflanir nálægt, svo sem annar hundur eða fólk. (bara til að hafa þetta auðvelt svona til að byrja með).  Þegar hann fattar að þú ert farin í aðra átt kemur hann hlaupandi til þín, kemur alveg að þér og lítur upp með svona  " hvað er málið?" spurningu, en þá er mikilvægt að svara ekki þessari spurningu. Bara líta áfram og halda áfram að labba. Þetta er ekki neitt sem þú átt að hrósa. Heldur bara þetta er partur af hans lífi að fylgja þér. Þá þegar þú ert svona ofsa róleg og ert bara að labba eins og áðan þá hugsar hann að þetta var ekkert big deal bara rútína.
Svo snýrðu við og heldur áfram að labba áfram. Næst þegar hann er komin lengra frá þér og farin að þefa og "ekki fylgjast" með þér þá geriru þetta aftur...

Þetta æfiru oft og í hvert skipti þegar hann er laus. Hann á aldrei að geta giskað hvert þú ert að fara á labbi túrinum.
Þetta gerir að hann fer að fylgjast betur með þér. Þegar hann er að þefa þá gleymir hann sér ekki í að þefa, heldur æfir sig í að altaf hafa eitt auga á þér, sínum flokkstjóra.

Að flokkstjórinn hverfur alt í einu:
þessi æfing er mjög holl fyrir hundinn. Þetta er í raun æfing í að sýna honum hvernig það er að missa af flokknum. Tilgangurinn er að sýna honum afhverju hann þarf að fylgjst svona vel með sínum flokkstjóra.
Þegar þú hefur breytt um stefnu nokkrum sinnum og hundurinn er orðin duglegur að hlaupa á eftir þegar þegar það gerist, er næsta skref að láta sig hverfa.
Þegar hann er upptekin eitthverstaðar fyrir framan og þú kemur að húsi eða bíl eða eitthverju þá læturu þig hverfa bakvið það. Segir ekkert. Bíður svo þangað til hann sér að þú ert horfin, lætur hann svo finna þig.  Hann vill hlaupa tilbaka á þann stað sem hann sá þig síðast og gott er að frá þeim stað ætti hann að sjá þig auðvelt. Bara svona sem fyrstu æfingu að hafa hana auðvelda. Þegar hann sér þig átt þú að þykjast vera að gera eitthvað. Ekki bara standa og bíða. Heldur þykjast vera reima skíónna eða týna blóm eða senda sms..  Eitthvað sem hann fattar að þú ert bara að dunda þér þarna eitthvað og það var ekki neitt big deal að þú hvarfst. Þegar hann kemur er hann svo ánægður með að finna þig og vill sýna það, en þú tekur ekki undir það. Ekkert hrós eða þessháttar, bara heldur áfram að labba. Þá hugsar hann að þetta var partur af þinni rútínu þetta var ekkert sértsakt sem gerðist og getur gerst aftur.
Reyndu að aldrei hafa þessa æfingu eins, aldrei hverfa bakvið sama hús eða þessháttar. Þeir muna vel eftir síðasta skipti svo ef þú ert alltaf að fela þig getur verið að hann byrjar að hugsa " æj hún/hann er bara í felum þarna, nenni ekki að koma"  svo það er nó að gera þetta annað slagið þegar þú sérð eitthvern stað sem hentar.. Getur verið nó með einn buska fara bakvið hann og þykjast vera að týna ber af það vantar hús og þessháttar.

Afhverju má ekki hrósa þegar hann kemur til þín í þessum æfingum?  Jú, það er vegna þess að  þegar þú hrósar ertu að verðlauna fyrir æfinguna, þetta gerðiru rétt. Og jú það útskyrir ekki alveg afhverju en það sem hundurinn hugsar er að ef hann fær verðlaun fyrir eitthvað, er þetta eitthvað sérstakt sem hann gerir til þess að fá verðlaun.  við verðlaunum "commanto" td þegar við viljum að hundurinn kemur, sest, leggst osfr. Þetta er enginn skipun, þetta er eitthvað sem hann á að gera sjálfur án þess að við segjum honum að gera það. Þetta er hans vinna. Ef hann gerir þetta ekki þá er það hans vandarmál að tapa sínum flokki. Þessvegna hrósum við ekki.
Alveg eins og þegar við erum að venja á að vera einn heima. Ekkert hrós þegar hann er duglegur að vera einn heima, því þetta er eitthvað sem er rútina, hann á að vera einn heima stundum.
Þeir taka vel eftir hvernig við hegðum okkur, í hvernig þeir áhveða að bregðast, ef við hrósum fyrir að vera einn heima geta þeir tekið undir það sem að þetta var big deal sko.. og farið að hugsa að næst ætlar hann sko ekki að verða einn heima og byrja að fá panikk i þessari aðstöðu. Og þú endar með að eiga hund sem geltir stanslaust þegar hann er einn heima.

 

Láta sig hverfa við truflanir:

þetta er svona fullorðinsæfing sem gott er að byrja æfa við hvolpa aldur. Þegar hann er ofsa upptekin við eitthvað spennandi. En hann þarf að vera svolitið vanur hinum æfingunum fyrst. Vanur að þurfa fylgjast með þér. Gerðu þetta í fyrsta skiptið kannski bara þegar er annað fólk nálægt, hafa æfinguna auðvelda..  byrjaðu að labba burtu frá hópnum þegar hann er td að láta gestina klappa sér... gáðu hvort hann fattar að þú ert farinn. Ekki notast við fólk sem hvolpurinn þekkir og tekur partur af "flokknum" heldur frekar ókunnugt fólk.
Og aftur þegar hann kemur ekki  hrósa heldur bara halda áfram að labba.  ef hann kemur ekki og þú komin ofsa langt frá honum geturu byrjað að labba í sviga þannig að þú labbar nær honum og svo ferð aftur lengra frá þegar þú ert komin nálægt. Hafðu í huga að sjóninn á hvolpum er ekki alveg fullkomin, svo þegar þú ert langt í burtu getur verið að hann sér ekki nó of vel ef hann er enþá ungur hvolpur.  Ef hann er alveg heiltekinn af þessu fólki og alls ekkert að fylgjast með geturu gefið merki til fólkið að labba í hina áttina semsagt frá þér. (getur verið búin að ræða það fyrirfram). þá kannski losnar æsingurinn í hvolpnum og hann fer að áhveða að fylgja og leitar þá af þér. Fattar að þú ert ekki með flokknum og kíkir þá kringum sig. Láttu þá hann sjá þig aðeins lengra í burtu og snúðu bakinu í hann og "ert að labba burt".    Og hann kemur þá hlaupandi. Og þið haldið áfram að labba.
Að æfa þetta þegar hann er í leik við aðra hunda er ekki sniðugt þegar hann er ungur hvolpur því þeir eru svo æstir og það er ekki hægt að ætlast til að þeir vilja koma þá. Alveg eins og með að maður er ekkert að kalla hann inn frá leik með öðrum hvolpum fyrr en hann er miklu eldri, því það mun oftast mistakast og við eyðileggjum inkallið fyrir okkur.

 

Einu sinni þegar tíkin mín var um 10 - 12 mánaða var ég oft að æfa þetta, en hún er svo ofsalega sjálstæð og þorði að vera burtu frá mér.  Við bjuggum í Oslo og vorum alltaf í stórum Park í miðbænum og þar voru mikið um aðra hunda og fólk. Hún var laus eins og allir hundar og hljóp frá mér til eitthverja hunda sem hún sá alveg á hinum endanum á garðinum. Þetta fannst mér ekkert sniðugt að hún gerði, bara hlaupa svona frá mér án þess að gá hvort ég kæmi á eftir.  Svo ég gerði það sem átti að gera.  Ekkert.  Heldur fór ég frá staðnum sem hún fór frá mér og faldi mig bak við stórt tré.  Ég hélt hún myndi koma tilbaka fljótlega. En svo var ekki. Hún var vel vön þessum stað og orðin heimakær. Eftir 10 min frá mér fór ég að pæla hvort hún ætlaði ekkert að gá að mér. ég vissi hvar hún var en sá hana ekki, en sá að hún hljóp að tveimur hundum sem voru að leika. Þannig að ég vissi að hún var með þeim, var farin að þekkja hana svo ég hafði ekki miklar áhyggjur í byrjun. Þessi garður var mikið um hunda og allir hundar lausir, í oslo eru hundar vanir að leika við hvort annað svo það er sjaldan vandræði. Allir hundar í oslo sem fá að vera svona lausir og leika læra fljótt hundatungumálið og leika vel saman.
en hun var farin að vera lengi í burtu fannst mér svo ég byrjaði að labba í átt að henni en labbaði svona í sviga svo ef hún myndi byrja að hlaupa að mér væri ég ekki að labba "eftir henni".
Hún var komin alveg á hinn endan af garðinum sem er kannski um km langur.  ég sjá hana þá þegar ég var komin nær og áhyggjurnar fóru, sá að hun var enþá að leika við hundana.  Svo ég fór bakvið bíla og beið. ég held það  var alveg gott korter eða 20 min þangað til hún fattaði að fara leita eftir mér. ég sjá hana koma hlaupandi eins hratt og hún gat,  á þann stað sem hún fór frá mér. Ef hún hefði fundið mig þar, hefði hún haldið að það var "alt í lagi" að fara svona frá mér. Ég hvarf ekkert.  En ég var ekki  þar... svo hún byrjaði að fá smá panikk sjá ég.. ég sjá hana þarna sem ég var bakvið bílinn en  hún ekki  mig.   En ég sá að hun var að fara hlaupa útum allt að leita og ég vildi ekki að hún myndi fara hlaupa úr garðinum, svo ég gerði smá hljóð... smá svona til að láta hana líta í mína átt.. ekkert neitt týpiskt mitt hljóð.. heldur bara smá krafs með skónnum. Hún heirði það og leit í mína átt og sá mig. kom hlaupandi og ofsa feginn að finna mig.  en ég var nú bara þarna að "reima skónna".  Eftir þetta varð hún betri, hún passaði sig betur og kom altaf strax tilbaka.

Þetta er áhættusamt að "týna" henni svona lengi. En úr því ég hafði æft hana í þessu fyrir og hún vissi að það var hennar jobb að týna ekki mér þá þegar hún gleymdi sér í leik við hundana þá fattaði hún að fara leita. Seinni skiptin hljóp hún aldrei svona langt frá mér og ef hún fór eitthvað úr augsýn kom  hún strax aftur tilbaka.

Þannig að ég tel að þegar hundar "týnast" er oftast um að ræða hund sem sjaldan fær að vera laus og sjaldan eða aldrei hefur haft frelsið til að hlaupa aðeins frá. Þá hafa þeir ekki þetta flokk eðli að fylgjast með.
Og þessu svo kölluðu "tösku hundar" sem fólk heldur á oftar en það fær að labba sjálft, segir sér sjálft að verður villað þegar það alt í einu er frjálst. Veit ekkert  hvað það á að gera, fær panikk og hleypur eitthvað útí hött.

Það er mjög mikilvægt að þessi litlu kríli fá að vera hundar lika, halda á þeim sem minnst. Þeir öðlast meira öryggi á jörðunni en í fanginu. Þá er minni líkur á að þeir bíta ókunnuga þegar þeir vilja klappa eða þessháttar. Ef þeir fá að vera hundar.

Jæja ætla ekki að skrifa meira í bili, þið verðið að fara athuga hvort hundurinn er rokin burt, og ef svo er farið í hina áttina. LoL

Kveðja
Heiðrún.


Hundaþjálfun

Heiðrún Klara Johansen

Sjá einnig www.heidrunklara.is 

Frá hvolpa stælum til fullorðins vandamál. Flest alt er hægt að laga með því að skilja hundinn betur. Þið með hvolpa, fyrstu færslurnar eru mikið um hvolpauppeldi. Svo endilega lesið allar færslurnar til þess að fá sem bestan skilning á því hvernig mínar aðferðir virka.

Heimsóknir

Flettingar

  • Í dag (19.3.): 0
  • Sl. sólarhring: 1
  • Sl. viku: 6
  • Frá upphafi: 0

Annað

  • Innlit í dag: 0
  • Innlit sl. viku: 5
  • Gestir í dag: 0
  • IP-tölur í dag: 0

Uppfært á 3 mín. fresti.
Skýringar

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband