Æstir hundar út að labba í góða veðrinu!

Kannist þið við það að hundurinn alveg brjálast úr hamingju þegar farið er út og hann er svo æstur að þið eruð í mestu vandræðum nánast allan göngutúrinn. Hann rýkur út um dyrnar þegar þið hafið bara opnað smá rífu, hann dregur ykkur af stað og sérstaklega í  hvolpa aldri, þá bítur hann voða mikið í bandið.

Afhverju?

 

 Þetta er hegðun sem flestir vilja fá burt. Við viljum þægan hvutta sem bíður með að fara út þangað til er sagt gjörðusvove, við viljum hund sem labbar fallega í bandinu án þess að toga í það, við viljum hund sem er hamingjusamur og orkumikill án þess að vera brjáláður. 

 

Hvernig fáum við það?

 

Það er auðvelt ef við skiljum afhverju hann er að þessu.  Allt snýst um að verðlauna góða hegðun og hunsa slæma. 

Til þess að það virki verðum við að finna hvað hann vill akkurat þá. 

Td:  Við erum að fara út. Hann er farinn að tjúllast af æsingi meðan við erum að klæða okkur í útifötinn.
 - Hvað vill hann?  Jú, hann vill komast út.   Þá vitum við það og þá verður það verðlauninn sem við notum. 
 - Hvað vill hann ekki?  Jú, hann vill ekki vera svona lengi að bíða með að komast út. Þá notum við  það sem "straff".

Senarióið er að við stöndum á gangingum og bíðum. Við hreinlega bíðum þangað til hann er rólegur. Þangað til hann stendur kurr og er afslappaður, eða hann sest niður og er afslappuð.  Geispið sem getur komið er hans leið að róa sig niður svo það er gott tágn.
 Þegar hann er rólegur, fær hann verðlaun - einmitt það sem hann vildi - fara út!

Ef þetta er ávallt gert og ef þetta er einnig gert alveg frá hvolpa aldri þá verður aldrei æsingur við að labba út um dyrnar. Hann lærir að eina leiðinn til að fá að fara út er að vera rólegur.

 

Svo er það labbið úti.
Hann er æstur og vill fá að hlaupa.  Í fyrsta lagi þurfa hundar útrás og hlaupa svo þeir þurfa að geta farið á staði sem þeir fá að hlaupa frjálsir.  Og hin skiptinn sem við verðum að hafa þau í bandi er ég að fara taka dæmi um. ( Því ef þeir fá aldrei útrás mun ekki þetta hér virka sérlega  vel því þeir hafa allt of mikla orku sem þarf út)

Senaríóið er að hundurinn togar í bandið og þið eruð í hangandi á eftir.
 - Hvað vill hann?  Jú, hann vill komast áfram. Þá vitum við það og notum það sem verðlauninn í þessari æfingu.
 - Hvað vill hann ekki? Jú. hann vill þá ekki fara afturábak. Þá notum við það sem straff.

Svo æfinginn er að í hvert skipti sem hann togar í bandið, stoppum við harkalega upp og bökkum. Við bökkum þangað til hundurinn gefst upp og er farinn að labba að okkur. Þá löbbum við áfram, verðlaunum að hann hætti að toga í bandið.
og só on og só on.. þetta er erfið æfing sem þið þurfið að gera alltaf þegar þið eruð í göngu túr. Þá á hreinlega aldrei að vera í boði að toga í bandið. Verið alveg svaklega ströng á því. Toga í bandið er ekki í boði. Aldrei.  Ef hann kemst aldrei upp með það, þá hættir  hann að reyna.
  Vandamálið með þessa æfingu er að við erum oft löt og leyfum þeim að toga bara til þess að geta klárað göngutúrinn.  En þá erum við að rugla þá í rímunu. Annað hvort má toga eða ekki.

 

Svo erum við með þetta með að bita í bandið stanslaust í göngtúrnum. Þetta er týpiskt hvolpa dæmi sem er þá, bara leikur og hættir sjálfkrafa.  Ef það er hunsað á réttan hátt.
 Ef þið eruð að taka bandið úr honum á þann hátt að þið eruð " í hans augum að leika við hann" þá mun hann gera þetta aftur og þá verður þetta verðlaun. Athygli frá ykkur.

 Hér ætti að vera nó að frekar harkalega taka bandið úr munninum  hans án þess að veita honum athygli eða detta í reipitog við hann. Bara rífa bandið úr kjaftinum og halda áfram að labba.

við leiðréttum það sem hann var að gera rangt og hunsuðum hann. 

Hundurinn fannst það ekkert gaman og mun sennilega ekki velja þetta sem leikfang aftur. 

 

alltaf í hundaþjálfun þurfum við stoppa upp og hugsa hvað er það sem hundurinn vill akkurat núna. Það notum við sem verðlaun við góða hegðun.  Og gerum anstæðuna sem straff (ef mögulega hægt er)

 

já og farið svo út að labba núna í þessu gull fallega veðri úti:))

 Kveðja
Heiðrún